Παράλληλη αντιπολίτευση "πράξις" Οι απόψεις της Μαρίας

Μια ιδέα / ουτοπία πάνω από κόμματα και ιδέες με κοινό παρανομαστή την δικαιοσύνη.

https://www.facebook.com/share/1BYkaYkgxE/

Γινόμαστε μάρτυρες άμεσων και έμμεσων πληροφοριών μετά ακριβείας και ανακρίβειας μεταξύ real κ fake για την υπόθεση των Τεμπών με κορύφωση τι πρέπει ή δεν πρέπει να κάνει η κυρία Καρυστινού.

Είναι γεγονός ότι η παθούσα και οι ομοίοι της 57+ έχουν μια κοινή συνισταμένη. Την απόδοση δίκαιας δικαιοσύνης. Την αληθινή δικαιοσύνη ή την αλήθεια όπως θέλετε πέστε το. Και μπόρεσαν να συσπειρώσουν πολύ κόσμο γύρω από αυτό.

Η υπόθεση αυτή κρατιέται ζωντανή χάριν στις κινητοποιήσεις του κινήματος των Τεμπών τις παρεμβάσεις της ίδιας για την αποκάλυψη του συγκλονιστικού εγκλήματος που η κυβέρνηση σκεπάζει φανερά για να αποφύγει την τιμωρία.

Σε όλες τις εκφάνσεις του κινήματος το μότο "δικαιοσύνη" είναι δυναμικό, μοναδικό και κοινό. Επί μέρος και μετά από αυτό υπάρχουν διαφορετικές εξηγήσεις σκοπιμότητες πολιτικές προεκτάσεις κλπ.

Και πια πολιτική παράταξη εκτός της ΝΔ και των παρένθετων υποστηρικτών της δεν θα ήθελε να παραμορφωθεί και να καταλήξει στη λήθη αυτό το πάνδημο αίτημα; Προφανώς κάποιες πολιτικές παρατάξεις εντός και εκτός κοινοβουλίου.

Όμως αυτό για να μη ξεχαστεί χρειάζεται ομοψυχία και αγώνα κάτω από μια σημαία. Τη σημαία των Τεμπών. Αν μέλη λοιπόν κομμάτων και σκέτοι πολίτες μείνουν σύμφωνοι στο δεύτερο σκέλος της εξίσωσης 

<<Ομοψυχία + Αγώνα = Αποτέλεσμα>>

Η παράμετρος ομοψυχία θα μπορούσε να εκφραστεί δια μέσου και κομμάτων και πολιτών εκτός κομματικών ή άλλων σχηματισμών. Η μόνη(;) λοιπόν περίπτωση είναι η κοινή συνεννόηση πάνω σε μια αγωνιστική πλατφόρμα <<Δικαιοσύνη>>

Η πλατφόρμα αυτή πρέπει να είναι να διαμπερής κομμάτων και κοινωνίας ώστε να συσπειρώσει όλους όσους πήραν αυθόρμητα μέρος στις κινητοποιήσεις και πιστεύουν βαθειά ότι πρέπει να λάμψει η αλήθεια. Και είναι τελευταία πολύ φανερό ότι αυτή μόνο με τον αγώνα κατακτιέται ο οποίος αγώνας περιλαμβάνει όλες τις νόμιμες μορφές πάλης από πολιτικό κλεφτοπόλεμο μέχρι διαδηλώσεις από έμπρακτη αλληλεγγύη εκ του σύνεγγυς γραπτή προφορική υλική αγωνιστική δηλαδή "πράξις" που λέει και η ίδια η Καρυστινού κλπ. Και όταν το κύμα φουσκώσει επικίνδυνα για το καθεστώς τότε αυτό αναγκάζεται να υποχωρήσει. Παραδείγματα πολλά και βαριά. Πχ Ρούτσι. Πχ ΕΛΤΑ. Τακτική ή στρατηγική ή Άρον άρον ή κάτι άλλο;

Βρισκόμαστε λοιπόν μπρος σε ώριμες καταστάσεις (;) και πρέπει να παρθούν αποφάσεις που δεν τις βλέπω η αλήθεια να λέγεται. ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ;

Διοργάνωση μιας Εθνικής συνδιάσκεψης φορέων ή προσωπικοτήτων υποστήριξης της εξίσωσης Ομοψυχία + Αγώνας = Δικαιοσύνη (αποτέλεσμα).

Αντιπρόσωποι των πιο αντιπροσωπευτικών γεωγραφικών διαμερισμάτων, πόλεων και εμβληματικών χώρων της χώρας θα συζητήσουν για μια παράλληλη διακομματική κίνηση είτε με αντιπροσώπευση στη Βουλή ή όχι και με θέμα δικαιοσύνη Τεμπών πως είναι δυνατόν τρόπους και μένα να επιτευχθεί ο σκοπός των Τεμπών με πλατφόρμα αιτημάτων. Οι εκπρόσωποι της πλατφόρμας <<Δικαιοσύνη>> θα είναι σπαρμένοι σε όλα τα, με ομοψυχία για αυτό το θέμα κόμματα, και θα εκφράζονται ενιαία σε όλα τα θεσμικά και μη επίπεδα με τη προώθηση των αιτημάτων των Τεμπών.

Τα παραρτήματα θέματα αυτά θα είναι και ειδικά και θεσμικά αλλά θα ομονοούν απόλυτα στο θέμα αυτό. Θα έχουν διαθέσιμο χαρακτήρα καθώς θα είναι όλοι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού αλλά σε διαφορετικά κόμματα. Κέρδος; Ενίσχυση της υπεροχής του κάθε κόμματος με βαρύτητα το ρεαλισμό των στόχων και την σοβαρότητα επιστημονική και κοινωνική κλπ των υποψηφίων και κατόπιν εκλεγμένων αντιπροσώπων. Όλων μαζί ένα <<τσουνάμι >> δικαιοσύνης κρυφό + φανερό και υπόγειο και αέρινο που ο καθένας θα έχει λόγο γιατί θα βλέπει την αληθινή δικαιοσύνη μέσα εκεί και το μη καπέλωμα από κανένα κόμμα η παράταξη. ΠΩΣ ΣΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ;

Οι σοφοί του κοινωνικού και ατομικού  δικαίου μπορούν να επεξεργαστούν την παραπάνω ιδέα και να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους το ανέφικτο το αδύνατο ή το εφικτό για αυτή την αγνή προθέσεων κίνηση και τη μόνη ικανή να συσπειρώσει την πανσπερμία υποστηρικτικών διαφορετικών κοινωνικών και πολιτικών τάσεων της κοινωνίας με νέα εργαλεία που λέγονται "πράξεις".

Η άποψη αυτή είναι έγγραφος προβληματισμός δια προσωποποιημένης επιστολής προς κυρία Καρυστιανού με πρωτοβουλία του ιδίου:

Χρήστου Σ. Ρουμελιώτης

https://www.facebook.com/share/p/17MQb2LPmo/

Οι απόψεις της Μαρίας τις οποίες τελικά και υποστηρίζω:

Μαρία Καρυστιανού: «Όχι» σε κόμμα, «ναι» σε κίνημα για να οργανωθεί η κοινωνική αντίδραση.

Υπέρ της ίδρυσης ενός κινήματος που θα οργανώσει την κοινωνική αντίδραση που προέκυψε με αφορμή το δυστύχημα των Τεμπών, και όχι ενός κόμματος, που το ταυτίζει με το παλιό πολιτικό σύστημα, τάχθηκε η Mαρία Καρυστιανού. 

Σε συνέντευξή της στο zougla.gr, η κ. Καρυστιανού μίλησε για μεγαλειώδη πολιτική αντίδραση, της οποίας αποτελεί κομμάτι η ίδια:

«Δεν υπάρχει κόμμα. Εγώ έχω δηλώσει ότι το κόμμα, επειδή μου θυμίζει ακριβώς το παλιό πολιτικό σύστημα, είναι κάτι το οποίο δεν με αφορά. Ίσα-ίσα με απωθεί κιόλας. Από εκεί και πέρα, όμως, είναι συγκινητική αυτή η μεγαλειώδης πολιτική αντίδραση μέσα στην οποία αποτελώ κομμάτι της (…)» σημείωσε η Μαρία Καρυστιανού.

«Θεωρώ ότι η μοναδική μας ελπίδα είναι πραγματικά αυτή η κοινωνική αντίδραση να οργανωθεί  και να προχωρήσει μπροστά, με σκοπό ακριβώς να έχουμε κάποια στιγμή, να μιλάμε για ένα Κράτος Δικαίου, για διαφάνεια, για Δημοκρατία. Αυτό θα είναι καλό για όλους μας και ελπίζω κάποια στιγμή να μπορούμε να λέμε “Ναι, το πετύχαμε!”».

Για την ιδεολογικοπολιτική καταγωγή της ανάφερε: «Το έχω ξαναπεί, εγώ προέρχομαι από μια δεξιά συντηρητική οικογένεια και τα πρώτα χρόνια που ψήφιζα, που συμμετείχα στην εκλογική διαδικασία, όπως πίστευα ότι πρέπει να γίνεται, ψήφιζα Νέα Δημοκρατία . Αλλά πάρα πολλά χρόνια, πάνω από 20 χρόνια, κατάλαβα ότι πλέον δεν με εκφράζει τίποτα: η Δεξιά δεν είναι αυτό που πίστευα, έβλεπα ότι παντού κυριαρχεί διαφθορά, ότι το προσωπικό όφελος και το κομματικό όφελος είναι πάνω από την κοινωνία και τις ανάγκες της και τις επιθυμίες της, οπότε απείχα. Κακώς».

«Δεν υπάρχει σεβασμός για τον πολίτη- Προσπαθώ να δικαιώσω την κόρη μου»

«Για μένα το να ενεργοποιηθείς και να φωνάζεις για το σωστό και για το δίκαιο, είναι κάτι το οποίο θεώρησα ότι μόνο αυτό ουσιαστικά μπορούσα να κάνω, μόνο με τη φωνή μου. Και να προσπαθήσω με νόμιμους τρόπους να δικαιώσω την κόρη μου», ανέφερε η Μαρία Καρυστιανού.

«Δεν υπάρχει ενδιαφέρον για την ασφάλεια του πολίτη. Και ξέρετε γιατί δεν υπάρχει ενδιαφέρον για την ασφάλεια του πολίτη; Γιατί δεν υπάρχει σεβασμός! Όταν λοιπόν έχεις ένα Κράτος που δεν σέβεται τον πολίτη, γιατί να τον νοιάξει εάν θα σωθεί ή όχι, επειδή θα πάρει απλά το τρένο για να γυρίζει σπίτι; Δεν το ενδιαφέρει. Το ενδιαφέρει να διαχειριστεί τα χρήματα με τον τρόπο που τον βολεύει».

Σημείωσε, ότι «πάντως, ένας από τους λόγους που με κινητοποίησε τόσο πολύ, και με έχει κάνει να έχω πεισμώσει τόσο και να παραμένω σταθερή στον αγώνα μου, και λέω ότι θα το φτάσω μέχρι το τέλος και τη δικαίωση, είναι ότι οι τύψεις μου, που επέτρεψα η κοινωνία να είναι τόσο διεφθαρμένη, ώστε να είναι τόσο επικίνδυνο να πάρει ένα παιδί ένα τρένο να γυρίσει σπίτι του».