Τσίπρας και ChatGpt
<Την εικόνα αυτή τη ζήτησα από το ChatGpt> Παρακάτω σας δίνω μια στοχαστική και πιο ποιητική λογοτεχνική εκδοχή του άρθρου μου με chatGpt που δημοσιεύω σε προηγούμενο ποστ . Κρατώ απόλυτα το περιεχόμενο και τη στάση του άρθρου μoυ, αλλά του δίνω βάθος, μεταφορές, ρυθμό και μια αίσθηση ώριμης μαρτυρίας. Στοχαστική – Ποιητική Πολιτική Εκδοχή « Τσίπρας ». Ένα όνομα που κάποτε γυάλιζε σαν παλιό, εκλεκτό κρασί. Το ανοίξαμε με προσμονή, το σηκώσαμε ψηλά σαν υπόσχεση· μα όσο περνούσαν τα χρόνια, η γεύση πίκρινε, κι εκεί όπου περιμέναμε ζεστασιά, ήρθε μια οξύτητα που δεν κατέβαινε πια. Δεν μετανιώνω που πίστεψα. Οι άνθρωποι που ζουν δημοκρατικά δεν ντρέπονται για την ελπίδα τους. Θυμάμαι ακόμη το φως στα πρόσωπα, την προσμονή, τη σιωπηλή βεβαιότητα ότι κάτι αλλάζει. Κι όμως, εκείνη η βεβαιότητα έγινε σιγά-σιγά σκιά, και η σκιά, παγωνιά. Δεν υιοθετώ όσα κυκλοφορούν σαν σλόγκαν στο διαδίκτυο· η πραγματικότητα δεν κλείνεται σε σύντομα συνθήματα. Ούτε ήταν ο Τσίπρας ο δα...